وزارت بهداشت به عنوان متولی سلامت جامعه، نهادی است که باید از سوی دولت به تبیین جهت گیری ها، سیاستها و راهبردهای تاثیر گذار بر رفتار نقش آفرینان درون و برون بخشی، نظارت کلی، هدایت  تلاش ها و توسعه اقدامات سلامت ملی بپردازد.
سیستم ارائه خدمات فوریتهای پزشکی( اورژانس پیش بیمارستانی و اورژانس بیمارستانی) به عنوان اولین سطح ارائه خدمات درمانی به آسیب دیدگان و بیماران از مهمترین بخش های بهداشت و درمان محسوب می شود.
یکی از مشکلات مهم سیستم فوریتهای پزشکی تحویل بیمار از اورژانس پیش بیمارستانی به اورژانس بیمارستان می باشد که نیازمند طراحی اصولی و بر مبنای عملکرد سیستماتیک می باشد. در کشورهای توسعه یافته تحویل بیمار توسط اورژانس پیش بیمارستانی به بیمارستان بر اساس نیاز بیمار یا مصدوم، اطلاعات تخت های فعال  بیمارستانی  و انواع تخصص های موجود بیمارستان انجام میپذیرد بطوریکه بیماران بهترین خدمات را دریافت نمایند ولی در کشور ما بعلت عدم وجود فرایندها یا حتی یکسان نبودن آن باعث بوجود آمدن سردرگمی بیماران در حوزه بیمارستانی گردد بطوریکه هر بیمارستان بخودی خود فعال می باشد ولی در قالب یک شبکه نمی باشند و همین موضوع باعث نگرانی از وضعیت موجود می گردد. البته این شرایط وقتی بوقوع می پیوندد که بیمار یا مصدوم از طریق اورژانس پیش بیمارستانی منتقل گردد واگر همراهان خودشان مبادرت به انتقال بیمار یا مصدوم نمایند این مشکل خودش را حادتر نشان خواهد داد.
در سطح کشور در حال حاضر معاونت درمان دانشگاههای علوم پزشکی  به عنوان متولی درمان مردم ،دارای 2 ابزار مدیریتی در سطح دانشگاهی می باشد:
1.     مدیر درمان
2.     رئیس مرکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی
 این دو پست در سطح دانشگاه، هماهنگی امور درمان از طریق ستاد هدایت دانشگاه و مرکز دیسپچ اورژانس را به انجام می رسانند که در بسیاری از دانشگاهها مراکز مدیریت حوادث و فوریتهای پزشکی مسئولیت تامین ، حفظ و ارتقای سلامت آحاد مردم در مقوله حوادث و فوریتهای پزشکی را از طریق بکارگیری نیروی انسانی کارا ، نیرو و امکانات، برنامه ریزی عملیاتی در سطح منطقه، آموزش و پژوهش های کاربردی و توسعه ای به انجام می رسانند ، تا تلفات ، عوارض و معلولیت های ناشی از حوادث و فوریت های پزشکی را به حداقل رساند و مدیر درمان هم در حوزه بیمارستانی وظیفه ای مشابه را بعهده دارند.